چت روم

چقدر دوست داشتم يك نفر از من مي پرسيد چرا نگاه هايت آنقدر غمگين است ؟ چرا لبخندهايت آنقدر بي رنگ است ؟ اما افسوس هيچ كس نبود هميشه من بودم و من و تنهايي پر از خاطره  آري با تو هستم  با تويي كه از كنارم گذشتي و حتي يك بار هم نپرسيدي چرا چشم هايت هميشه باراني است